Koronavirüsle birlikte yetişkinlerin günlük yaşantısında olan değişim çocuklarda da oldu. Bu süreçte çocukların ruh sağlığının yetişkinlere göre daha çok etkilendiğini dile getiren Dr. Fatma Özkür Duman, ailelere önerilerde bulundu.
ABONE OL



Bu süreçte çocukların ruh sağlığını koruyabilmek için anne babaların korkularını, kaygılarını, aşırı kollayıcı tutumlarını kontrol altında tutmaları gerekmektedir. Doğru yönetilemeyen ve doğru yansıtılamayan olumsuz duygular, diğer olumsuz duyguları besleyecektir.



Aşırı kaygılı ve koruyucu tutum çocuğun korkmasına, ne yapacağını bilemez hale gelmesine sebep olur ve ruh sağlığını olumsuz etkiler. Ebeveynler, yaşanan kötü olaylar karşısında hissettiklerini ve düşündüklerini çocuğa daha pozitif yansıtmalı, olumsuz atmosfer yaratmaktan kaçınmaya çalışmalı, çocuğun hissettiği rahatsız edici duyguları kabul etmelidir. Bu durum çocuğun, içinde bulunduğumuz süreçten daha az etkilenmesine yardımcı olacaktır. Aynı zamanda çocuğa güven duygusu vererek onu rahatlatacaktır.



Çocukların ruh sağlığının korunması için dikkat edilmesi gereken bir diğer nokta ise pandemi sürecinde konuşmaların içeriğidir. Çocukta kaygı ve korku yaratabilecek konuşmaların yapılmaması gerekir.



Çocukların haberleri izleme sürelerinin sınırlı tutulması, olumsuz haberlere maruz kalmalarının engellenmesi ve çocukları korkutabilecek görsellerden uzak kalmalarının sağlanması onların ruh sağlığının korunması açısından büyük önem taşımaktadır.



Ev işlerinde sorumluluk verilebilir

Ayrıca bu dönemde sosyal ve duygusal gelişimlerinin de desteklenmesi için akranları ile çevrimiçi olarak bir araya gelmeleri ve sohbet etmeleri sağlanmalı, uygun olan saatlerde dışarı çıkarak açık havada oyun oynamaya ve yürüyüşlere zaman ayrılmalı, ev içerisinde çocukla daha çok iletişim kurmaya dikkat edilmelidir.

Ebeveynlerin çocukları ile geçireceği zamanlarda ?mış? gibi yapmadan ve çocuğa odaklanarak geçirmeleri gerekiyor. Okul öncesi dönem çocuğu oyun çağında olduğu için doğrudan iletişim kurmak önemlidir.



Pandemi döneminde, 4 yaş altında çocuğu olan anne babalar özellikle verimli zaman geçirme noktasında zorluk yaşamaktadırlar. 4 yaş öncesi çocuklar tek başına oyun kurma becerisine sahip değildir.



Bireysel olarak en fazla 10-15 dakika oyun oynayabilirler ve oyun bitiminde yetişkin desteğine ihtiyaç duyarlar. Çocuğa ayrılan sadece bir saatlik zaman dilimi onun için yeterli olacak ve sonrasında ebeveyne olan ilgisi dağılacaktır. Bu bir saatlik zaman diliminde planlı bir oyun kurgulamaya gerek kalmadan sadece onunla sohbet etmek, yerde yuvarlanmak, boğuşmak, gıdıklamak bile yeterli olacaktır.